بذر شنبلیله یک کیلویی

شنبلیله یا شنبلید گیاهی است از تیره باقلائیان (Fabaceae) و به همین دلیل توانایی هم‌زیستی با باکتری‌های تثبیت کننده ازت را داشته و می‌تواند بخش زیادی از نیتروزن مورد استفاده خود را تولید کند. بذر شنبلیله از سبزیجات پر طرفدار است که بیشترین استفاده را در سبزی خورشتی، آشی، کوکوسبزی و … دارد. نوعی سبزی خوراکی است. دارای عطر و طعم مطبوعی است که برگهای سبز رنگ با شیارهای ظریف دارد. ساقه این گیاه به صورت علفی و به رنگ سبز و ارتفاع آن به طور متوسط بین ۱۰ تا ۵۰ سانتی متر می باشد. شنبلیله بومی ایران است.

شنبلیله دارای خواص دارویی زیادی برای سلامتی می باشد. شنبلیله را می توان به صورت خام استفاده نمود یا از برگ و تخم آن استفاده کرد. شنبلیله گیاه پر فایده و مفیدی است و خواص بسیار زیادی از قبیل رفع جوش های سر سیاه، رفع چین و چروک پوست، تقویت مغز و افزایش حافظه، کاهش قند خون، درمان طبیعی تب، تنظیم کلسترول خون و…دارد.

آب و هوا

این گیاه در طول رویش به هوای گرم نیاز دارد.

خاک

اگرچه در خاکهای شنی و فقیر می روید ولی برای کشت انبوه این گیاه باید از خاکهای آهکی و غنی از مواد و عناصر غذایی استفاده کرد. آب کافی نقش عمده ای در افزایش عملکرد دانه دارد. PH خاک برای شنبلیله بین 5/5 تا 8/2 مناسب است.

کاشت

کاشت این گیاه در هوای آزاد در فصل بهار است. در کشت بذری ابتدا زمین را شخم و به آن کود و مواد آلی اضافه کنید. در کشاورزی مدرن بذرها را به صورت ردیفی کشت می‌کنند تا کار برداشت آن آسان شود. زمین را صاف کنید و بذرها را به صورت دستی بر روی بستر خاک بپاشید و روی آن را با لایه نازکی از خاک نرم و کود بپوشانید، گیاه را آبیاری کنید و تا زمان جوانه زنی نگذارید سطح خاک خشک شود. پس از گذشت دو تا سه هفته بذر گیاه جوانه می زند و شروع به رشد می‌کند.

داشت

رشد اولیه شنبلیله بسیار کند و بطئی است . از این رو پس از سبز شدن چند بار باید اقدام به وجین مکانیکی علفهای هرز نمود. در طول رویش شنبلیله بیماری های قارچی ممکن است صدمه های زیادی به محصول وارد کنند. مهمترین این بیماریها عبارتند از قارچ عامل سفیدک سطحی یا پودری که سبب بروز لکه های سفید رنگ و کرکی در سطح ساقه و برگ می شود. در اواخر فصل با فاسد کردن سلول ها ایجاد لکه های قهوه ای می کند. برای مبارزه با این قارچ می توان از قارچ کشهای گوگرددار استفاده نمود.

قارچ عامل بوته میری نیز از بیماریهای دیگری است که سبب خشک شدن گیاهان می شود. با تناوب کشت صحیح، ضدعفونی کردن بذرها قبل از کاشت و خارج کردن و سوزاندن بقایای گیاهان آلوده از زمین این بیماریها را می توان کنترل کرد.

برداشت

یک تا دو ماه پس از کاشت بذر قابل مصرف و استفاده می‌شود. فصل تابستان (تیر- مرداد) زمان مناسبی برای برداشت میوه شنبلیله است. تاخیر در برداشت سبب ریزش دانه می شود. برداشت میوه در روزهای گرم و خشک توصیه می شود. به هنگام برداشت گیاه را از قسمت زیرین نزدیک به سطح زمین ببرید و پس از شستن آن را مصرف کنید.

شنبلیله در تثبیت ازت نقش عمده ای دارد. زمین هایی که در آن این گیاه کشت می شوند غنی از ازت خواهند بود. از این رو توصیه می شود پس از برداشت شنبلیله گیاهانی کشت شوند که نیاز آن به ازت زیاد باشد.