بذر چغندر قند

نام علمی چغندر قند Beta vulgaris  می باشد که متعلق به تیره ی Chenopodiaceae  است جنس Beta  دارای گونه های یکساله دوساله و چندساله است که همه علفی هستند. چغندر قند گیاهی یکساله، دارای غده زیرزمینی با برگهای بالا رونده کشیده است که از گونه اسفناج می باشد و ارزش غذایی بالایی دارد. چغندر قند گیاهی با دو محصول  است یکی برگها و دومی ریشه؛ که از برگهای آن برای تهیه آش و بورانی های مختلف و از ریشه مخروطی و غده ای شکل این گیاه برای مصارف خوراکی و دارویی استفاده می نمایند. آنتی اکسیدان های موجود در چغندر قند حاوی خواص ضد سرطان و محافظت از قلب هستند و به افزایش میزان هموگلوبین در خون یاری می رسانند. علاوه بر فواید غذایی ذکر شده برای چغندر قند، کاشت این گیاه در افزایش پوکی و حاصلخیزی خاک و کاهش تراکم علف های هرز تاثیر قابل توجهی دارد.

آب و هوا

چغندر یک محصوص فصل خنک می باشد که به سرما مقاومت زیادی نشان می دهد و یخبندان های جزیی را تحمل میکند. هوای گرم در میزان قند اثر دارد، هرچه هوا گرم تر شود مواد قندی آن کمتر شده و اگر این گیاه زود کاشته شود به طوری که بخش زیاد رشد آن در هوا خنک صورت گیرد محصول حاصله مرغوبتر است. از این رو چغندر قند در مناطقی با آب و هوای معتدل باید در فصل بهار و پاییز کاشته شوند. همچنین در مناطق گرمسیر کشور فصل پاییز و زمستان مناسب ترین زمان برای کاشت این گیاه می باشد.

خاک

به طور کلی برای کاشت سبزی های ریشه ایی خاک باید حاصلخیز ، عمیق، سبک و غنی از مواد غذایی باشد. این گونه خاک ها به ریشه اجازه می دهد که کاملا ریشه رشد کرده و حجیم شود. برای این منظور خاک های سبک و شنی مناسب تر هستند. خاک های رسی و سنگین باعث منشعب شدن ریشه می شوند. اگر خاک گلدان شما یا باغچه ی شما بعد از باران ترک بردارد و سله بردارد مناسب کاشت این محصول نیست. بهترین pH برای چغندر بین ۶ تا ۷ می باشد.

کاشت

کشت این گیاه ممکن است به صورت دست پاش یا ردیفی انجام شود. در صورت ردیفی یا نشتی فاصله خطوط کشت ۵۰ تا ۶۰ سانتی متر و فاصله دو بوته در ابتدای کشت ۴ تا ۵ سانتی متر است. بعد از اینکه جوانه ها، به اندازه ۷ سانتی متر بلند شدند، باید نهال ها را تنک کرد. در حاک های شنی عمق کاشت بیشتر و در خاک های رسی عمق بذر کمتر است. به طور کلی عمق ۱ تا ۲ سانتی متر در نظر گرفته می شود. جالب است بدانید با کاشت هر بذر ۲ الی ۶ گیاه بدست میاید که باید تنک شوند. در مناطق سرد، به محض برطرف شدن سرما اقدام به کاشت میکنند. ولی در مناطق گرمسیری در اوایل پاییز کشت انجام می شود.

داشت

از کاشت تا برداشت چغندر ۱۲ تا ۱۵ هفته طول میکشد. بعد از کاشت به خوبی بذرها باید آبیاری شوند. در صورت آبیاری مناسب و به موقع ، بعد از ۳ تا ۵ روز بذرها جوانه می زنند. نهال ها باید به اندازه ۸ سانتی متر از هم فاصله داشته باشند. در این صورت ریشه چغندر توسعه پیدا می کند. از دادن آب زیاد به نهال ها باید پرهیز شود. زمین باید کاملا عاری از علف های هرز باشد.

برداشت

برداشت چغندر زمانی صورت میگیرد که ریشه چغندر به اندازه کافی رشد کرده باشد و قطر آن بین ۵ تا ۶ سانتی متر برسد.  اگر قطر ریشه بیش از این باشد، خشبی و سخت شده، از کیفیت آن کاسته می شود. اگر برداشت چغندر با تاخیر انجام شود ریشه ها پوک می شوند.